Σε μια μικρή γωνιά της πατρίδας μας, στη νοτιοανατολική Πελοπόννησο, ακόμα και σήμερα ηχούν στον αέρα οι τελευταίες λέξεις και φράσεις μιας πανάρχαιας ελληνικής γλώσσας, που επί αιώνες εξέφρασε τις χαρές, τις λύπες και τις ανάγκες της καθημερινής σκληρής βιωτής των Τσακώνων. Τα τείχη που υψώνει προστατευτικά ο επιβλητικός ορεινός όγκος του Πάρνωνα, διατήρησαν μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα σχεδόν ανέπαφο τον γλωσσικό θησαυρό μιας ολιγάριθμης κοινότητας Ελλήνων, των οποίων οι ρίζες χάνονται μέσα στην αχλή των πρώτων ιστορικών χρόνων. Οι Τσάκωνες συνεχίζουν να κατοικούν σε έναν τόπο με συνεχή ανθρώπινη παρουσία, όπως μαρτυρούν τα διάσπαρτα στον χώρο μνημεία του μακρινού παρελθόντος. [...]
Αντώνιος Γ. Δικαίος
