To 1991 τρεις, νέοι τότε, ποιητές, ο Ηλίας Λάγιος, ο Διονύσης Καψάλης και ο Γιώργος Κοροπούλης εξέδωσαν τη συλλογή Tριώδιο από τις Εκδόσεις Άγρα. Επρόκειτο για ένα βιβλιαράκι 11 μόλις σελίδων, με ένα ποίημα (μια μπαλάντα) του καθενός. Η κίνησή τους ήταν καθαρά συμβολική, για να δείξουν πως η έμμετρη-ομοιοκατάληκτη ποίηση δεν σταμάτησε ποτέ να γράφεται, παρά την επικράτηση του ελεύθερου στίχου.

Σήμερα, μετά από είκοσι και πλέον έτη και αφού με την ποιητική ανθολογία Νέοι ήχοι στο Παμπάλαιοι Νερό (ανθολόγοι: Κώστας Κουτσουρέλης και Σοφία Κολοτούρου) αποδείξαμε περίτρανα ότι η έμμετρη ποίηση συνεχίζει και θα συνεχίζει να γράφεται, θελήσαμε να αποτίσουμε φόρο τιμής στους τρεις αυτούς ποιητές, και ειδικότερα στον εκλιπόντα Ηλία Λάγιο.

Γι` αυτό μαζευτήκαμε και φτιάξαμε μια νέα συλλογή που την ονομάσαμε "Τρίλιζα" και περιέχει τρία ποιήματα από τον καθένα μας (τετράστιχα, σονέτα και μπαλάντες). Η ιδέα της συλλογής γεννήθηκε ένα βράδυ στο διαδίκτυο, εκεί όπου γνωριστήκαμε και οι τρεις μας μέσω της ποίησης και της λαχτάρας μας να διαβάζουμε τους νέους ήχους στο παμπάλαιο νερό. Kαι τι άλλο είναι η ανάγκη μας να γράφουμε και να εκδίδουμε, σε πείσμα των καιρών, παρά ένα πνευματικό διαδίκτυο που μας συνδέει;

Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τη φίλη Μαρία Τζαμπούρα που με τα σχέδιά της έδωσε χρώμα και μορφή στο εξώφυλλο, όπως και τον Νέστορα Πουλάκο και όλη την ομάδα του Vakxikon.gr που μας έδωσαν την υλικοτεχνική υποδομή για να εκδώσουμε τους στίχους μας σε ένα όμορφο βιβλίο.

Ελπίζουμε η συλλογή μας να βρει ανταπόκριση και σε άλλα ανήσυχα μυαλά, που θα αγαπήσουν και θα συνεχίσουν το έργο μας κι ελπίζουμε να μην χρειαστούν άλλα είκοσι έτη μέχρι να μας βρει το επόμενο πρωτάκι του ΦΠΨ, με τα δακρυσμένα μάτια, για να μας δώσει τους στίχους του.