Η ιστορία που περιγράφεται στο βιβλίο αυτό είναι πραγματική. Είναι η περιπέτεια ενός πολιτικού (και αργότερα πρωθυπουργού), του Σωτηρίου Σωτηρόπουλου, που απάχθηκε από μια συμμορία ληστών το καλοκαίρι του 1866 και περιπλανήθηκε μαζί τους στην Πελοπόννησο επί 36 ημέρες, μέχρι να καταβληθούν τα λύτρα και ν` απελευθερωθεί. Την ιστορία αυτή την περιγράφει με μοναδική γλαφυρότητα το ίδιο το θύμα, με τη μορφή ημερολογίου. [. . .] Μέσα από τις περίπου διακόσιες σελίδες εκείνου του παλιού και ξεχασμένου βιβλίου που κυκλοφόρησε στα τέλη του 1866 στην Αθήνα (. . .) προβάλλει, ζωντανεύει, αναδεικνύεται ένας κόσμος ολόκληρος, ένας κόσμος συναρπαστικός και βαθιά ανθρώπινος, που νομίζει κανείς πως τον αναπνέει, πως ζει σ` αυτόν, έστω κι αν πέρασαν από τα γεγονότα εκείνα 132 ολόκληρα χρόνια. Ο Σωτηρόπουλος δεν είναι ιστορικός, ούτε λογοτέχνης. Ο τρόπος που διηγείται είναι απλός, άμεσος, εξομολογητικός. Μιλά σε πρώτο πρόσωπο, και χωρίς επιφυλάξεις και δικαιολογίες αφήνει να φανεί όλη η αγωνία κι ο πανικός του αιχμάλωτου, που δεν ξέρει αν θα ξημερώσει γι` αυτόν καινούργια μέρα ή αν θα πέσει κάτω από το λεπίδι των ληστών. Άλλοτε πάλι, παρακολουθεί μοιρολατρικά τη μοίρα του, αναπολώντας με βαθιά νοσταλγία τις απλές, τις καθημερινές στιγμές της ζωής του, πριν λίγες μόλις μέρες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]