Στο έργο "Τραγούδια για Άντρες" παρουσιάζονται έξι διαφορετικές γυναίκες και η ζωή τους. Ανήκουν στη μεγάλη μάζα της περιφέρειας, που σχετικά πρόσφατα αστικοποιήθηκε γεμίζοντας την Αθήνα και το λεκανοπέδιο. Κουβαλούν ό,τι διδάχτηκαν από τις μανάδες τους και τον καθωσπρεπισμό των κλειστών κοινωνιών που γεννήθηκαν. Δεν έχουν τη δύναμη να υπερβούν τους περιορισμούς του αξιακού συστήματος μέσα στο οποίο ανατράφηκαν. Δέχονται το ρόλο που τους ανάθεσαν και μάχονται για το καλύτερο με το δικό τους τρόπο, αρκούμενες στο ελάχιστο και προσφέροντας τα μέγιστα. Άλλοτε σαν άμυνα απέναντι σε κάποιον που φοβούνται, άλλοτε σαν διαμαρτυρία του ανυπεράσπιστου στον ισχυρό, άλλοτε σαν υπεράσπιση των παιδιών και της οικογένειάς τους...
Δεν ξέρω πόσες είναι σήμερα αυτές οι λαϊκές γυναίκες.
Φοβάμαι πως ακόμα είναι πολλές. Το γεγονός είναι πως υπάρχουν, ζουν και κινούνται δίπλα μας και αυτές και ο περίγυρός τους.[...]