Όλα τούτα τα ζοφερά γεγονότα που καταγράφονται από τον συμπατριώτη μου Κώστα Φακατσέλη είναι για μένα γνώριμος ιστορικός απόηχος αυτών που έζησα, άκουσα κι έμαθα σε όλα εκείνα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, δύσκολα κι αξέχαστα, που πέρασα στο επιμεθόριο της Πωγωνιανής ή Βοστίνας για μας τους παλιότερους. (. . .) Το βιβλίο του Κώστα Φακατσέλη με γύρισε πίσω σε κείνα τα χρόνια του ζόφου και της ελπίδας τότε που οι γυναίκες από το Χλωμό και τη Σοπική, ζαλικωμένες ανεβοκατέβαιναν το Μπόζοβο για να αγοράσουν τα χρειαζούμενα από τα μαγαζιά της Βοστίνας, εξαργυρώνοντας το τσεκ που έστελνε ο ξενιτεμένος κύρης τους από την Αμερική. (. . .) Η ελληνική μειονότητα της Αλβανίας με το δυναμισμό της και τη δύναμη δημιουργίας προσέφερε πολύπλευρα στην ανάπτυξη της γείτονος Αλβανίας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]