«Έχοντας φθάσει στην δύση της ζωής μου, επίτρεψέ μου να γράψω μόνον για εμένα. Οι γραμμές που θα χαράζω ημέρα με την ημέρα επάνω σε ετούτες τις πλάκες, δεν θα ανήκουν παρά μόνον σ` εμένα. Τι μ` ενδιαφέρει εάν τις παρασύρει η θάλασσα ή αν τις σκορπίσει ο άνεμος. . .». Ένας ηλικιωμένος άνδρας διηγείται τη ζωή του, μιλά για τα παιδικά του χρόνια στην πανέμορφη Χίο, περιγράφοντας την ήρεμη ζωή, την ξεγνοισιά και τα παιχνίδια του με τ` άλλα Χιοτόπουλα, κατόπιν τους εφηβικούς και νεανικούς έρωτές του και τη δόξα που έμελλε να γνωρίσει εις τους αιώνες των αιώνων. . . Αναπολεί ευτυχισμένα στιγμιότυπα στην αγαπημένη του Ιωνία, αλλά και διηγείται τα δραματικά γεγονότα που έζησε. . . Ο άνδρας αυτός, είναι ο γερο-Όμηρος, ο μεγαλύτερος ποιητής όλων των εποχών. Μας εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν στην καταγραφή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας καθώς και τι τον ανάγκασε να τραγουδήσει τις περιπέτειες του Οδυσσέα, του θρυλικού και πολύπαθου ήρωά του με τα τεράστια κατορθώματα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]