Τα βράδια δραπετεύαμε λέγοντας ιστορίες για καύσωνες και ανεμοστρόβιλους. Αλλά η μεγάλη απόδραση είχε ετοιμαστεί για τις 31 Δεκεμβρίου 1999, τότε που είπαμε να πάμε να βρούμε τα θαμμένα μπουκάλια με το κρασί των τελευταίων χρόνων του 20ού αιώνα και ν` αποχαιρετίσουμε τη χιλιετία χωρίς σιδεριές και μαντρότοιχους… Ήμαστε έξι. Όλοι με ονόματα σκύλων… Ο Τζακ που κουβαλούσε στην πλάτη του το ημερολόγιο με τις εννέα ημέρες… Ο Ντικ που έριχνε στάχτη στη φαλάκρα του για να ξαναφυτρώσουν οι παιδικές του μπούκλες… Ο Ροκ που έκανε τις κραυγές στις ταινίες τρόμου του Χόλιγουντ… Ο Φοξ που έβλεπε την Παναγία κι είχε θάψει τα μπουκάλια στο αμπελάκι του… Ο Μπιλ, ο μεγαλύτερος εν ζωή Έλληνας ηθοποιός, που άκουγε τη φωτιά να έρχεται κι είχε μονομαχήσει στο Ηρώδειο για την τιμή του Σαίξπηρ… Κι ο Ρεξ, εγώ, ο αυτόπτης μάρτυρας των τελευταίων ημερών του 20ού αιώνα, που αφηγούμαι μια απόδραση ενώ η ορχήστρα παίζει το «Βαλς του Αποχωρισμού» μέσα στην ομίχλη...

Ένα βιβλίο για τους δραπέτες των τεσσάρων τοίχων. Ένα βιβλίο γι` αυτούς που ανακαλύπτουν ξαφνικά το χρόνο και ξαναβρίσκουν τις χαμένες λέξεις τους. Ένα βιβλίο για τους ανθρώπους που μας ζητούν να τους πάρουμε στην πλάτη μας και να τους πάμε παραπέρα. Ένα βιβλίο για το τέλος του αιώνα.