Προφανώς αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για να διαβαστεί με μια ματιά. Προσφέρεται στον αναγνώστη, που ψάχνει για το νόημα της ζωής, σαν ένας ταπεινός σύντροφος στην πορεία, μια αδελφική φωνή, που μονολογεί κάτω από το βλέμμα του Θεού. Υπάρχει ωστόσο μια αθέλητη εξέλιξη με το πέρασμα των χρόνων, που κορυφώνεται το 1979-`80 και το 1995-`98, με την αυτοκτονία του νεότερου γιου μου και τα τελευταία έτη της ζωής του συζύγου μου. Ακριβώς τότε ένοιωσα πιο κοντά στο Θεό. Αυτή η εγγύτητα είναι στην ουσία το θέμα του βιβλίου μου, που επιθυμώ και εύχομαι να μοιραστώ με τους άλλους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
