Μια ερμηνεία της φροϋδικής αισθητικής, η οποία διέρχεται από την ανάγνωση του φροϋδικού corpus στο σύνολό του. Συμπτωματική ανάγνωση, η οποία αποκρυπτογραφεί το φροϋδικό κείμενο ως έναν συμβιβασμό που το αναγκάζει να πει περισσότερα απ’ ότι ομολογεί στην αμιγώς θεωρητική του διάσταση. Η διάσταση αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι ο Φρόυντ είναι δέσμιος της παραδοσιακής θεολογικής και ναρκισσιστικής ιδεολογίας. Ο συγγραφέας όμως του έργου Το μέλλον μιας αυταπάτης δεν θα μπορούσε να αποκαλύπτει την ιδεολογική ψευδαίσθηση και ταυτόχρονα να συνεχίζει να αποδέχεται την παραδοσιακή άποψη για τον καλλιτέχνη, την εικόνα ενός δημιουργού στον οποίο μια «καλή φύση» εκχώρησε προνομιούχα χαρίσματα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]