«Ας δούμε ποια ήταν η θεατρική όψη του Λονδίνου στον δέκατον έκτον αιώνα. Το αγγλικό θέατρο είχε κιόλας τα χρονάκια του. Έξι αιώνες από έργα θρησκευτικά - μυστήρια, θαύματα και ηθικολογίες - που παίζονταν αρχικά μέσα στις εκκλησιές και κατόπι στις πλατείες και στους δρόμους πάνω σε κάρα. Ηθοποιοί επαγγελματίες δεν υπήρχανε στην αρχή. Οι ερμηνευτές των θρησκευτικών έργων ήταν άνθρωποι του λαού, τεχνίτες, και οι ρόλοι που παίζαν θα `ταν ανάλογοι τις περισσότερες φορές με το επάγγελμά τους. Λόγου χάρη, η συντεχνία των μαστόρων θα αναλάβαινε να παραστήσει το φτιάξιμο της Κιβωτού, οι ψαράδες και οι ναυτικοί θα παρουσιάζανε τον Κατακλυσμό, οι χρυσικοί θα παίζαν τους τρεις Μάγους και οι κρασάδες θα σκηνοθετούσανε τον εν Κανά γάμο. Τους γυναικείους ρόλους τους κρατούσαν αγόρια, όπως και στο κατόπι ελισαβετιανό θέατρο».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]