Δεν ξέρω αν τελικά οι γιατροί λένε την αλήθεια ή αν πρέπει να τη λένε. Η εξέλιξη για μας ήταν πολύ διαφορετική απ` ότι μας είπαν. Ίσως ήταν θέμα οργανισμού.

Πάλεψε με αξιοπρέπεια. Δεν είπε ούτε μια στιγμή "γιατί σε μένα!...". Έλπιζε μέχρι το τέλος πως θα τα καταφέρει. Μαζί του έζησα μοναδικές στιγμές. Είναι τρομερό να νιώθεις πως ώρα την ώρα χάνεται ο σύντροφός σου! Αλλά είναι και μεγαλειώδες συνάμα να βλέπεις τη ματαιότητα αυτού του κόσμου... Το ταξίδι αυτό που ανοίγονταν μπροστά του, ήξερα πως θα το έκανε χωρίς εμένα. Σαράντα δύο χρόνια μαζί. Δε χωρίσαμε ποτέ. Τώρα μας χώρισε ο θάνατος.

Ξέρω πως εκεί που πήγε είναι ευτυχισμένος συντροφιά με τα εγγόνια του. Όμως εμένα μου λείπει και μου λείπει πολύ...