Το παιδί παίζει μόνο για να παίξει; Ή, παίζοντας, μαθαίνει; Εφόσον ισχύει το δεύτερο, τότε, αυτό που μαθαίνει δεν εξαρτάται από το παιχνίδι που θα του `δώσει` το περιβάλλον του; Κι ακόμα: Το παιδί κινείται συνεχώς, απ` το πρωί ως το βράδυ, επειδή είναι κακομαθημένο; Ή, καθώς κινείται, ικανοποιεί τη φυσική ανάγκη του σώματός του για να `δέσει`; Εφόσον ισχύει το δεύτερο, τότε, μαζί με το σώμα του, δεν έχει την ίδια ανάγκη και το μυαλό του; Μήπως αυτός είναι ο λόγος που το παιδί δεν βαριέται την επανάληψη; Ένα παιδί λοιπόν, που έχει ερεθίσματα για σωματική και πνευματική δραστηριότητα, θα έχει καλή ψυχοσωματική υγεία. Θα είναι ένα ισορροπημένο, ένα ευτυχισμένο παιδί. Αρκεί το περιβάλλον του -οι γονείς του- να του δώσει τα ερεθίσματα, αλλά και τα πλαίσια μέσα στα οποία θα κινηθεί. Να του υποδείξουν, με αγάπη αλλά και σταθερότητα, τα όρια της ελευθερίας του. Να μη του κάνουν συνεχώς όλα τα χατήρια!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]