Η ικανότητα της συνείδησης να προσαρμόζεται στην νοημοσύνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή εξαρτάται από την προλείανση την οποία έχει ήδη υποστεί. Η προλείανση αυτή για τον εργαζόμενο των Δυτικών κοινωνιών έχει προετοιμασθεί με διαδικασίες μάθησης που παρακολούθησαν τη διαδικασία της εξατομίκευσης, ήτοι τις επαναστατικές αλληλεπιδράσεις που σημειώθηκαν ανάμεσα στον ανθρώπινο αναστοχασμό και την κοινωνική συγκρότηση. Μια έτσι προετοιμασμένη συνείδηση, η οποία έχει ήδη διαβεί τα πεδία της νεωτερικότητας και βαδίζει σε αυτά της μαζικής κοινωνίας, είναι εύκολο να σφυρηλατήσει «εαυτό» και «ταυτότητα» συμβατά με την ορθολογικότητα της τεχνολογίας των πληροφοριών. Ισχύουν άραγε τα ίδια για τη συνείδηση του έλληνα εργαζομένου ο οποίος, με το να διατηρεί «οικογενειακό εαυτό», συνάπτει δεσμούς διαφορετικής ποιότητας με τα κοινωνικά συστήματα;
Σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει το παρόν βιβλίο, παρακολουθώντας την πορεία του εαυτού και της ταυτότητάς του στον σύγχρονο χώρο εργασίας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
