Έχουν περάσει σχεδόν δεκατέσσερα χρόνια από την τελευταία φορά που η Κλάρα είδε τη μητέρα της. Όλον αυτό τον καιρό προσπαθούσε να συνθέσει έναν καινούριο εαυτό κάνω στα θεμέλια του παλιού, διαγράφοντας για πάντα από τη μνήμη της την εποχή που υπήρξε η μούσα της διάσημης φωτογράφου Ρουθ Νταν. Έφτιαξε μια νέα ζωή από το μηδέν, μακριά από τα βλέμματα που καρφώνονταν αδιάκριτα πάνω της, μακριά από τα πορτρέτα που απογείωσαν την καριέρα της μητέρας της, βέβαιη ότι δε θα χρειαζόταν ποτέ να κοιτάξει πίσω. Ωστόσο, έρχεται κάποια στιγμή που το παρελθόν ανακτά τις δυνάμεις του και επιτίθεται στο παρόν σαν αρπακτικό. Ένα ξαφνικό τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα ανασύρει στην επιφάνεια το ασπρόμαυρο `κορίτσι με τη σαύρα` και ανατρέπει τα πάντα. Τότε, η Κλάρα βλέπει όλες τις επώδυνες εικόνες που είχε απωθήσει να περνούν και πάλι μπροστά από τα μάτια της, σαν το φιλμ που ρολάρει μέσα στη φωτογραφική μηχανή, ενώ ακούει στ` αφτιά της τον ήχο που σημάδεψε τα παιδικά της χρόνια. Κλικ. Σήκωσε ψηλά τα χέρια, Κλάρα. Κλικ, κλικ. Σαν να θέλεις να φτάσεις στο φεγγάρι. Κλικ, κλικ, κλικ. Η Ρουθ είναι άρρωστη, πρέπει να γυρίσεις σπίτι. Κλικ. Οι ανακατεμένες οσμές του σκοτεινού θαλάμου γίνονται ένα. Το άσπρο μπλέκεται με το μαύρο και η Κλάρα έχει μια τελευταία ευκαιρία να αναμετρηθεί με τις αναμνήσεις της και να αποχαιρετήσει τη μητέρα της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]