Εγώ, ο Ίθαν Γκέιτζ, τυχοδιώκτης και πρώην μαθητής του Βενιαμίν Φραγκλίνου, πέρασα τα περισσότερα από τα τριάντα τέσσερα χρόνια μου προσπαθώντας να αποφύγω την πολλή δουλειά. Ακριβώς αυτή η αποστροφή μου, όμως, ενίσχυσε τη ροπή μου στον τζόγο, ο τζόγος μου εξασφάλισε ένα καταραμένο μενταγιόν, το μενταγιόν με οδήγησε στην Αίγυπτο και η Αίγυπτος μου χάρισε την Αστίζα η οποία έπεσε από ένα αερόστατο στο Νείλο και χάθηκε. Η ανάμνησή της με βασάνιζε, όπως και οι συζητήσεις μας για το Βιβλίο του Θωθ, ένα ιερό σύγγραμμα που πιθανότατα βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ και έκρυβε το μυστικό της αθανασίας και της κυριαρχίας του σύμπαντος. (. . .) Έπρεπε να ανακαλύψω το κλειδί για τη Στήλη της Ροζέτας που θα ξεκλείδωνε τον κώδικα της αιώνιας ζωής και της υπέρτατης εξουσίας. Όλα αυτά όμως, έπρεπε να τα καταφέρω πριν από τον πρώην ευεργέτη και νυν άσπονδο εχθρό μου Ναπολέοντα Βοναπάρτη που ετοίμαζε τη φιλόδοξη εκστρατεία του στο Ισραήλ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]