Ήταν καλοκαίρι όταν ο Πολ πήγε διακοπές στην Ελλάδα. Εκεί, κάτω από τον εκτυφλωτικό ήλιο των Κυκλάδων, ξετύλιξε το κουβάρι της ζωής του, ψιθύρισε τον πόνο του στο πέλαγος, ελπίζοντας ότι τα κύματα θα τον παρέσυραν μακριά. Ήταν καλοκαίρι όταν οι τρεις γιοι του Πολ αντάμωσαν ξανά για ν` αποχαιρετήσουν τον πατέρα τους και να θρηνήσουν το θάνατό του. Τότε, οι αναμνήσεις άρχισαν να ζωντανεύουν. Το χθες μπλέχτηκε με το σήμερα σαν δυο κορμιά που σφιχταγκαλιάζονται με πάθος λίγο πριν από τον αποχωρισμό. Ήταν καλοκαίρι όταν η αγάπη, ο έρωτας, η απόγνωση και ο πόνος άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους πάνω στην ψυχή, άλλοτε απομακρύνοντας κι άλλοτε ενώνοντας με τα δεσμά του κοινού πεπρωμένου αδέλφια, συγγενείς, φίλους και εραστές. Τώρα, όμως, το καλοκαίρι τέλειωσε. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]