Η οικογένεια έχει αλλάξει όσον αφορά το θεσμικό της πλαίσιο, αλλά και την κύρια λειτουργία της. Παραδοσιακά, πρωταρχικός της ρόλος ήταν η μεταβίβαση της οικονομικής και ηθικής κληρονομιάς στην επόμενη γενιά. Σήμερα, η οικογένεια δίνει προτεραιότητα στη συγκρότηση της ατομικής ταυτότητας τόσο στο πλαίσιο των συζυγικών σχέσεων, όσο και των σχέσεων μεταξύ γονιών και παιδιών. Κατά μία έννοια έχουμε περάσει από την `κάθετη` στην `οριζόντια` οργάνωση της οικογένειας.
Ο συγγραφέας, αξιοποιώντας πλούσιο και πρωτότυπο υλικό από συνεντεύξεις, ταινίες και μυθιστορήματα δείχνει πώς συντελείται αυτή η μορφή κοινωνικοποίησης που επικεντρώνεται στην προσωπική ανάπτυξη. Αναλύει τον τρόπο με τον οποίο κάθε σύντροφος βλέπει τον άλλο στο πλαίσιο του ζευγαριού, αλλά και πώς οι γονείς βλέπουν το παιδί τους. Στη θαλπωρή της ιδιωτικής ζωής, παιδιά και ενήλικες μαθαίνουν να φροντίζουν τον εαυτό τους και να σέβονται τους άλλους.
Αυτή η αμφίδρομη κίνηση χαρακτηρίζει τον νέο κοινωνικό δεσμό, καθώς και τον θετικό ατομικισμό, που συχνά αγνοούνται στις μελέτες για τη σύγχρονη εποχή.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]