(. . .) Οι δημιουργίες της Τίτσας Χρυσοχοΐδη, εξακολουθώντας να αναμεταδίδουν το στέρεο ανθρωποκεντρικό τους μήνυμα με αυτάρκεια και σιγουριά, κατανόηση και τρυφεράδα, μας θυμίζουν πως για αιώνες ολόκληρους το ανθρώπινο σώμα δεν ήταν απλά και μόνο κάποιο πρόσχημα για την εκτόνωση του δεξιοτεχνικού οίστρου των χεριών πάνω στις αντιστάσεις της ύλης. Αλλά ένα σύμβολο που εμψύχωνε σταθερά τους γόνιμους προβληματισμούς της έκφρασης, τις πιο επαναστατικές ιδέες για την ηθική της φόρμας και τον κοινωνικό λόγο της μορφής. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]