Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι οι ατομικές τιμωρίες των αμαρτωλών στην Κόλαση, όπως αυτές απεικονίζονται στην ορθόδοξη εικονογραφία. Στις παλαιότερες παραστάσεις του είδους, η τιμωρία των αμαρτωλών αποδιδόταν συνοπτικά, δίχως να παρέχονται στοιχεία ή κάποιες ενδείξεις για την αμαρτία την οποία διέπραξαν. Αργότερα, κυρίως στους αιώνες της τουρκοκρατίας, παρατηρείται μια ρεαλιστικότερη απόδοση των ποινών, καθώς νέοι εικονογραφικοί τύποι εμφανίζονται, προβάλλοντας τα επαγγελματικά σύμβολα του τιμωρημένου και τονίζοντας το μέλος του σώματος που διέπραξε το αμάρτημα. Στις παραστάσεις αυτές η εικαστική γλώσσα προτάσσει και αναπαράγει τις ισχύουσες κοινωνικές συμπεριφορές και αντιλήψεις για τον κοινωνικό ρόλο του άνδρα και της γυναίκας και για τον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνεται και κατανέμεται η αμαρτία στα δύο φύλα. Στις παραστάσεις των κολασμένων, το μέλος του σώματος που υποφέρει προσδιορίζει και το είδος της αμαρτίας που διαπράχθηκε.
[...] Οι ποινές αυτές υπαινίσσονται σαφώς σωματικές ερωτικές πράξεις και είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις κοινωνικές κατασκευές του φύλου και τα στερεότυπα περί ανδρισμού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]