Γραφή και ανάγνωση είναι οι δύο όψεις του ίδιου ιστορικού συμβεβηκότος, και η ελευθερία στην οποία ο συγγραφέας μάς καλεί δεν είναι απλώς η αφηρημένη συνείδηση του να είναι κανείς ελεύθερος. Για να μιλήσουμε καθαρά, η ελευθερία δεν είναι, η ελευθερία κατακτιέται σε κάθε ιστορική περίσταση. Κάθε βιβλίο προτείνει μια συγκεκριμένη ελευθερία με βάση μια ιδιαίτερη αποξένωση... Κι επειδή οι ελευθερίες του συγγραφέα και του αναγνώστη αλληλοαναζητούνται και αλληλοεπενεργούν διαμέσου του κόσμου, μπορεί εξίσου καλά να ισχυριστεί κανείς πως, όταν ο συγγραφέας επιλέγει μια ορισμένη έκφανση του κόσμου, αποφασίζει και ποιος θα είναι ο αναγνώστης του, και αντίστροφα, όταν ο συγγραφέας επιλέγει τον αναγνώστη του, αποφασίζει και ποιο θα είναι το θέμα του. Έτσι όλα τα λογοτεχνικά έργα περιλαμβάνουν εντός τους την εικόνα του αναγνώστη για τον οποίο προορίζονται. (J.-P. S.)

Στο έργο αυτό, ο Sartre καταπιάνεται με τη λογοτεχνία και εξετάζει την τέχνη της γραφής, χωρίς προκαταλήψεις, προσπαθώντας να απαντήσει στα ερωτήματα: Τι σημαίνει γράφω; Γιατί γράφει κανείς; Για ποιον; Ένα θεμελιώδες κείμενο πάνω στα λογοτεχνικά προβλήματα, μαχητικό και ταυτόχρονα εμβριθές.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]