Τα τρία κείμενα του Τολστόι που περιέχονται σ’ αυτόν τον τόμο, αποτελούν το απόσταγμα της ώριμης σκέψης του συγγραφέα. Πραγματεύονται μια εκδοχή της θρησκείας που αναζητά την αγάπη, την προέλευση του ανθρώπου, την πίστη ως μια στάση ζωής πανανθρώπινη, που δεν μονοπωλείται από τους εκάστοτε επίσημους θρησκευτικούς θεσμούς. Επίσης ο Τολστόι προτιμά να εμπιστεύεται το λόγο ως την κατανόηση του νοήματος της ζωής και του τρόπου που το άπειρο του Θεού εισέρχεται στον κόσμο, και όχι την υποταγή σε ευλογοφανή, παρωχημένα τελετουργικά. Γι’ αυτόν, το νόημα της πίστης βρίσκεται στην αλήθεια της αγάπης. Όταν η αγάπη είναι καθολική, δηλαδή στρέφεται προς τους πάντες, τότε μας επιστρέφεται με γενναιοδωρία· σε αυτήν την πίστη οφείλεται η εναντίωσή του στον υλισμό, στάση που τηρεί με συνέπεια ως το τέλος. Ο Γκόργκι είπε το 1910, έτος θανάτου του Τολστόι, «ο κόσμος σταμάτησε». Μελετώντας όμως την πεμπτουσία της σκέψης του, στο χέρι μας είναι να τον διαψεύσουμε.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]