Απολογία δράστου του ανά χείρας τευχιδίου

Τα κείμενα που ακολουθούν, δεν γνωρίζω ούτε και εγώ, εάν αποτελούν ποίηση. Ασφαλώς όμως, δεν είναι τέσσερα. Βέβαιον είναι πως αποτελούν εικόνες βίου και πνοές μνημών αντιπαραθέσεως εις τα πρέποντα και δέοντα, τα οποία και βαθύτατα εμίσησα ως εχθρούς και καταστολείς του αναπνευστικού μου συστήματος.
Σε ετούτο δα το χαρτί, δεν ηθέλησα να αποτυπώσω σημεία κάποιας «τέχνης», ούτε και απεπειράθην να κάμω αισθητικές ασκήσεις. Τα όποια τεχνήματα, τεχνουργήματα ή τεχνάσματα παλινδρομούν μεταξύ βουλήσεως και «είναι», προδίδοντας τους προδότες τους. Δεν ηθέλησα ούτε να καταδείξω κάποιον και εμυκτήρισα θρασύτατα και επιμόνως το ενδεχόμενον να καταδειχθώ. Απήλαυσα όμως όσο ελάχιστοι αυτήν την ελευθερίαν επιλογής των άλλων να με πληγώσουν, να με πλησιάσουν ή να με αποφύγουν...
Επίσης δεν επεδίωξα να διαφυλάξω, να αποθηκεύσω ή να συντηρήσω οτιδήποτε. Η οσμή της φορμόλης μου είναι αποκρουστική...
Το μόνο που επεζήτησα με την παρούσα γραφή ήτο να συνεχίσω να αναπνέω...

Ευσεβάστως
Ο Δράστης