Ο Ταμ-Ταμ αγαπούσε τη Νανά...
Ντρεπόταν, όμως, να της το πει!
Καθόταν μόνος του και σιγοτραγουδούσε:
`Αχ, ας μπορούσαν να σου πούνε τα φιλιά
έτσι όπως σου τα στέλνω ένα ένα,
αυτά που νιώθει ενός γορίλα η καρδιά
όταν χτυπάει δυνατά για σένα`.
Η Νανά αγαπούσε τον Ταμ-Ταμ...
Ντρεπόταν, όμως, να του το πει!
Καθόταν μόνη της και σιγοτραγουδούσε:
`Δε με νοιάζει αν έχει ήλιο ή συννεφιά,
αν είναι πράσινα ή χρυσαφιά τα φύλλα!
Βλέπω μόνο τη δική σου ζωγραφιά
κι αυτό μου φτάνει, αγαπημένε μου γορίλα`. [...]
