Τα δοκίμια που συγκεντρώνονται σ` αυτόν τον τόμο αναφέρονται σε διάφορα θέματα, που δείχνουν να μην έχουν σχέση μεταξύ τους: την ψυχανάλυση, τη γλώσσα, τις κοινωνικές επιστήμες, την τεχνολογία, την πολιτική οικονομία. Ωστόσο τα συνέχει κατά βάθος μια κοινή έγνοια. Τα δοκίμια κατατείνουν στο να καταρρίψουν την οίηση της «επιστημονικότητας», έσχατου μύθου των προαιώνιων καταπιεστικών μηχανισμών που εξακολουθούν να υφίστανται. Κατατείνουν επίσης (και κυρίως) στο να καταδείξουν ότι αυτή η απόρριψη όχι μόνο δεν μας αφοπλίζει, αλλά είναι και αναγκαία προϋπόθεση για να αντιμετωπίσουμε αυτά που μας απασχολούν ανέκαθεν: το να διαφωτίσουμε τον κόσμο όπου είμαστε, να κάνουμε να είναι αυτό που δεν είναι. Στα «Σταυροδρόμια του Λαβύρινθου», δεν χανόμαστε ανεπανόρθωτα και δεν συναντάμε κανένα Μινώταυρο που να μην αντλεί τη δύναμή του από τις φαντασιώσεις μας. Ο Καστοριάδης , ο οποίος άνοιξε καινούριους δρόμους στη σκέψη που αφορά στην κοινωνία, στην ιστορία και στην πολιτική, καταφέρει εδώ, στα ασφυκτικά συστήματα αλλά και στις σύγχρονες ψευδοανατροπές τους, χτυπήματα που προοιωνίζονται και είναι οι πρόδρομοι της αναγέννησης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]