Στην ιστορία του Μακεδονικού ζητήματος υπάρχουν λευκές σελίδες που έμειναν ασυμπλήρωτες για πολλές δεκαετίες εξαιτίας πολιτικών και άλλων σκοπιμοτήτων ή παρέμειναν άγραφες λόγω των ανώμαλων καταστάσεων που ταλάνισαν το ελληνικό κράτος από τις αρχές του αιώνα έως τη μεταπολίτευση.
Οι αφώτιστες όψεις αυτής της ιστορίας ερευνώνται διεξοδικά στο βιβλίο του Σπύρου Κουζινόπουλου, όπου εξετάζονται σημαντικές πτυχές του προβλήματος, όπως:
- οι πιέσεις που είχε ασκήσει το 1924 η Κομιντέρν στο ΚΚΕ για να το αναγκάσει να υιοθετήσει το πολιτικά καταστρεπτικό σύνθημα της `ανεξάρτητης Μακεδονίας`
- ο ρόλος του Κολάροφ στην απόφαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τη δημιουργία της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας
- το πόσο `Μακεδόνες` ήταν ο Ντίμιταρ Βλάχοφ, ο Βλαντιμίρ Ποπτόμοφ και οι άλλοι μεγαλοπαράγοντες, που με εντολή του Τίτο δημιούργησαν `εν μια νυκτί` τη Λαϊκή Δημοκρατία `Μακεδονίας` στο πλαίσιο της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας
- οι σκοποί που επεδίωκε να εξυπηρετήσει ο Τέμπο με τις προσπάθειές του να δημιουργηθεί το Κοινό Βαλκανικό Στρατηγείο των ανταρτών
- τα μυστικά πρωτόκολλα της συμφωνίας του Μπλεντ μεταξύ Τίτο και Δημητρόφ· η στάση του Στάλιν στο Μακεδονικό ζήτημα
- η δράση του `σλαβομακεδονικού τάγματος`, που υπήρχε στον ΕΛΑΣ, και η εξώθηση του αρχηγού του, Γκότσε, σε ανταρσία και φυγή προς τα Σκόπια
- οι απώτερες επιδιώξεις του ΣΝΟΦ και του ΝΟΦ· η πεπονόφλουδα της `πλήρους εθνικής αποκατάστασης του μακεδονικού λαού`, όπως περιλήφθηκε στην απόφαση της 5ης Ολομέλειας του ΚΚΕ, τον Ιανουάριο του 1949
- η στάση των σλαβόφωνων της δυτικής Μακεδονίας και οι προσπάθειες για τον προσεταιρισμό τους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]