. . . Μα γιατί ο κόσμος βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση; Ποια είναι η αιτία; Γιατί τόση πίκρα, τόση, απαισιοδοξία; Σήμερα έχουμε ευκολίες μεγάλες, ακόμα και οι φτωχοί απολαμβάνουν όλες τις ανέσεις που παλαιότερα θα τις είχε κάποιος εύπορος. Είναι ο ίδιος λόγος, η αηδία για την κενή ζωή, και μονάχα η αυτοκτονία μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο. Η αντίδραση στην ιδέα τη δική μας για τη διανοητική, κοινωνική και πολιτική ζωή. Τα πιστεύω μας διαψεύδονται το χάος παραμονεύει, ανάμεσα σ` αυτό που αισθανόμαστε και σ` αυτό που πρέπει να κάνουμε. Ο κόσμος είναι μια ουσία και η κίνηση μια ιδιότητα. Την πραγματικότητα την αντιλαμβανόμαστε σαν δύναμη. Η κίνηση έχει νόμους που τους αποδείξαμε πειραματικά, οι οποίοι θεωρούνται δόγματα χωρίς εξαιρέσεις. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]