Ο Τζ. Κέυ, πρώην καθηγητής Επιχειρησιακής Στρατηγικής στο London Business School και πρώην διευθυντής της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων Said στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, θα ήταν μάλλον σκεπτικός ως προς την επιχειρηθείσα συγχώνευση της Εθνικής Τράπεζας με την Alpha Bank και πιθανότατα θα είχε προβλέψει την τελική ματαίωσή της. Όπως διεξοδικά αναλύει στο εξαιρετικό αυτό βιβλίο, οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές συχνά αποτυγχάνουν, γιατί οι εμπνευστές τους ελαύνονται από τη φαντασίωση της μεγέθυνσης (όσο μεγαλύτεροι τόσο καλύτερα) παρά από το κριτήριο της πρόσθεσης αξίας στις επιχειρήσεις τους. Όσο απλό είναι το μυστικό της εταιρικής επιτυχίας, λέει ο Κέυ, άλλο τόσο δύσκολη είναι η εφαρμογή του στην πράξη: το διαρκές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μιας επιχείρησης προέρχεται από τη δημιουργία μερικών διακριτών ικανοτήτων στον τρόπο με τον οποίο αυτή λειτουργεί σε συγκεκριμένες αγορές. Οι διακριτές ικανότητες σχηματίζονται μέσω της ανάπτυξης μιας διακριτής αρχιτεκτονικής: χτίζονται πάνω σε ένα πλέγμα σταθερών και συνεχών σχέσεων που συνάπτονται εντός της επιχείρησης από τα διάφορα μέρη που την απαρτίζουν, καθώς και σε ένα πλέγμα σχέσεων που συνάπτει και καλλιεργεί η επιχείρηση με αυτούς με τους οποίους συναλλάσσεται στο περιβάλλον της. Επιτυχημένες εταιρίες, όπως η BMW, η Glaxo, η Honda, η IBM, κατάφεραν να δημιουργήσουν, στην ιστορική τους διαδρομή, μια διακριτή ταυτότητα η οποία τους προσδίδει συνοχή, βοηθά στην ανάπτυξη νοητικού κεφαλαίου, ενθαρρύνει την πυκνή ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών στο εσωτερικό τους και υποβοηθά τη διαρκή προσαρμοστικότητα. Στο βιβλίο αυτό βλέπουμε όλα τα γνωρίσματα που κατέστησαν τη δεκαπενθήμερη στήλη του Κέυ στους Financial Times τόσο δημοφιλή: αναλυτική δύναμη, συχνή αναφορά σε παραδείγματα πραγματικών εταιρειών, υψηλή εκλαϊκευτική ικανότητα και συνεχές ενδιαφέρον για τον αναγνώστη χάρη στη φιλική και εύληπτη γλώσσα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]