Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται τα σχόλια που προκάλεσε στη Φρανσουάζ Ντολτό η ανάγνωση των Ευαγγελίων. Μεγαλωμένη με τις αρχές της Καθολικής πίστης, από μικρή η Φρανσουάζ Ντολτό «ονειρευόταν» διαβάζοντας τα Ευαγγέλια. Αργότερα, ως ψυχαναλύτρια, ανακαλύπτει ότι η θρησκευτική αγωγή που είχαν δεχτεί πολλοί από τους ασθενείς της είναι έχθρα της ζωής και της φιλανθρωπίας, σε πλήρη αντίφαση με το χαρμόσυνο μήνυμα της αγάπης που διέκρινε η ίδια στα Ευαγγελία: «Καθώς τα ξαναδιαβάζω, ανακαλύπτω ένα ψυχόδραμα. Οι ίδιες λέξεις που τα διηγούνται, οι φράσεις και η θεματική επιλογή μπορούν να ακουστούν με άλλον τρόπο μετά την ανακάλυψη του ασυνείδητου και των νόμων του από τον Φρόυντ. Στο ψυχόδραμα που διηγούνται τα Ευαγγέλια βλέπω μια εικόνα των σύγχρονων ανακαλύψεων της ψυχανάλυσης, της διαλεκτικής και της δυναμικής του ασυνείδητου (. . .) διαβάζοντας τα Ευαγγέλια ως ψυχαναλύτρια βλέπω να επικυρώνεται η ζωντανή δυναμική που ενυπάρχει στον ανθρώπινο ψυχισμό, αυτή η δύναμη που εκπορεύεται από το ασυνείδητο, το χώρο απ’ όπου πηγάζει η επιθυμία, απ’ όπου ξεκινά η επιθυμία αναζητώντας αυτό που της λείπει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]