Φαντάζομαι ότι ένας εμπνευσμένος σκηνοθέτης θα μπορούσε με βάση τα «Απομνημονεύματα» του Διονυσίου Λαυράγκα να κινηματογραφήσει μοναδικά τα συνταρακτικά αυτά χρόνια της Ελληνικής αλλά και της Ευρωπαϊκής Ιστορίας από το 1860 περίπου ως το 1941, έτος θανάτου του συνθέτη. Οι τόποι, οι άνθρωποι, η ίδια η ιστορία της μουσικής Τέχνης, αποδίδονται τόσο ζωηρά, που νιώθεις πως κι εσύ ο ίδιος βρίσκεσαι ανάμεσά τους και συμμετέχεις στα δρώμενα. Παράλληλα διαβάζοντας το εκπληκτικό αυτό βιβλίο, βιώνεις τον αγώνα ενός άξιου πνευματικού ανθρώπου με πλατειά μόρφωση για τον ουσιαστικό και σε βάθος εκπολιτισμό αυτού του τόπου. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]