(...) Η αναθεώρηση του 1986 προκάλεσε μια θεωρητική αντιπαράθεση με ιδιαίτερη πολιτική, ιδεολογική, αλλά -δυστυχώς- και κομματική φόρτιση. Θα έλεγα: και προσωπική. Βασική προσπάθεια του συγγραφέα, κατά τη συνοπτική έκθεση των σχετικών με την αναθεώρηση θεμάτων, είναι η προφύλαξη των αναγκαίων κατά την ερμηνεία του Συντάγματος πολιτικών αξιολογήσεων από την ασυμβίβαστη, με κάθε επιστημονική εργασία, εμπάθεια. Ο δεύτερος τόμος πραγματεύεται το Συνταγματικό Δίκαιο της ελληνικής πολιτείας. Ειδικότερα, την οργάνωσή της και τις λειτουργίες της. Απευθύνεται τόσο στον προβληματιζόμενο φοιτητή όσο και στον άνθρωπο της νομικής, πολιτειακής και πολιτικής πρακτικής. Όπως και οι άλλοι δύο τόμοι, ο Α` και ο Γ`, έτσι και ο παρών, επιχειρεί μια πρώτη καταγραφή προβλημάτων. Το έργο είναι ουσιαστικά νέο. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]