Ένα πορτραίτο του Ιάννη Ξενάκη όπως αυτό προέκυψε μέσα από δυο πολύωρες συνομιλίες του με τον συγγραφέα, τον Ιανουάριο του 1980 και τον Μάιο του 1989. Ο Ξενάκης μιλάει ανοιχτά για τη ζωή και τη μουσική του, την αντίσταση και τον εμφύλιο, την φυγή του στο εξωτερικό, τα παιδικά του αναγνώσματα, την μαθητεία του πλάι στο Μεσσιάν, τις επιρροές του από τον Ντεμπυσσύ και τον Ραβέλ, τη γνώμη του για τους Σαίνμπεργκ, Μπεργκ και Βέμπερν, την προσωπική του μέθοδο σύνθεσης, τη σχέση μουσικής και χώρου. Μιλάει για το μπαλέτο, την θεατρική μουσική, τα φωνητικά έργα και τα `παίγνια`, αναλύοντας ορισμένες από τις δικές του συνθέσεις. Τέλος, αναφέρεται σε ευρύτερα ζητήματα όπως τον ρόλο της τέχνης και του συνθέτη, το νόημα της διδασκαλίας, τη σημασία της ευφυΐας και την αγάπη του για την φιλοσοφία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]