(. . .) Σε όλη τη διάρκεια των συζητήσεών του με τον Φρεντερίκ Στρως, ο λόγος του κινηματογραφιστή ξετυλίγεται ελεύθερα: αναπόληση της παιδικής ηλικίας, τεχνική επεξήγηση μιας σκηνής, αφήγηση ενός σεναρίου που δεν γυρίστηκε ποτέ, ερωτικός σχολιασμός των ταινιών-φετίχ, προσωπικές ερμηνείες της σημασίας ενός αντικειμένου, μιας εικόνας, ενός ρόλου. . . Οι παρεμβάσεις του Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι τόσο παραγωγικές, όσο και ο κόσμος μέσα στον οποίο μας ξεναγούν: φωτογραφίες, σχέδια, κείμενα, παρτιτούρες, μακέτες. . . Έτσι, το βιβλίο συναντάει την κίνηση μιας πάντα ανανεωμένης δημιουργίας.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]