Στο μικρό πάρκο που βρίσκεται, μπροστά στην Εστία της Νέας Σμύρνης υπάρχει από το 1980 η προτομή του Τζορτζ Χόρτον, του Αμερικανού διπλωμάτη και συγγραφέα που πολύ αγάπησε την Ελλάδα και τους Έλληνες. Μ` αυτό τον τρόπο οι Έλληνες της Μικράς Ασίας θέλησαν να τιμήσουν τον άνθρωπο που έζησε μαζί τους τον ξεριζωμό του 1922. Εκείνη την εποχή ο Χόρτον ήταν ο γενικός πρόξενος της Αμερικής στη Σμύρνη και όχι μόνο κατέγραψε το χρονικό της καταστροφής της πόλης και την ανελέητη σφαγή των Ελλήνων, αλλά χρησιμοποίησε ακόμα και την επίσημη ιδιότητά του για να διευκολύνει τη φυγή και τη σωτηρία τους.
Ο Τζορτζ Χόρτον γεννήθηκε στην πολιτεία της Ν. Υόρκης το 1859 και σπούδασε στο Μίσιγκαν, όπου ακολούθησε κλασικές σπουδές. Μετά πήγε στο Σικάγο και άρχισε να δημοσιογραφεί, ενώ συγχρόνως έγραφε και μετέφραζε ποίηση.
Στην Αθήνα έρχεται το 1893 ως διπλωμάτης εκ προσωπικοτήτων και με τη διάθεση να μείνει αρκετό διάστημα. Τον ενδιαφέρουν τα πάντα. Όπως γράφει ο ιστορικός Φ. Φάλμπος σε βιογραφικό του σημείωμα για τον Χόρτον: `γυρίζει τις γειτονίες της Αθήνας, ταξιδεύει στα χωριά της Πελοποννήσου και της μικρής τότε Ελλάδος. Ενθουσιάζεται με τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες που εγκαινιάστηκαν στην Αθήνα στα 1896 και που τους περιγράφει σε εφημερίδες και περιοδικά της πατρίδος του, εξαίροντάς τους σαν θεσμό και σαν εκδήλωση ευγενική και πολιτιστική. Περιγράφει ακόμη τις επαναστάσεις της Κρήτης, συγκινείται και εμπνέεται απ` αυτές, καθώς και πολλά άλλα γεγονότα και περιστατικά της Ελλάδος της εποχής εκείνης`.
Το 1901 εκδίδεται το βιβλίο του Χόρτον `Σύγχρονη Αθήνα` με εικονογράφηση του C. K. Linson. Είναι οι πρώτες εντυπώσεις του διπλωμάτη και ποιητή, που δεν παύει να τις συμπληρώνει και να τις εμπλουτίζει μέχρι και την έκδοσή τους. Η διάθεσή του είναι λυρική, αλλά συγχρόνως τον ενδιαφέρει η καθημερινή ζωή της πρωτεύουσας. Περιγράφει και τη φανταχτερή και την ταπεινή ζωή. Τον ενδιαφέρουν τα πάντα: το τρένο που πάει απ` την Αθήνα στον Πειραιά, τα σπίτια, ο μεσημεριανός ύπνος, τα καφενεία, τα ακριβά εστιατόρια, οι μικρές ταβέρνες, οι εθνικοί μας ευεργέτες, το θέατρο, οι μικροπωλητές και τα παζαρέματά τους, οι συγγραφείς και οι εφημερίδες μας. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]