Το μικρό πλοίο πλησιάζει το λιμανάκι της Παλαιάς Επιδαύρου. Ο γιατρός Νικόλας Παπάς, όρθιος στην πλώρη του, παρατηρεί την προκυμαία της αγαπημένης του κωμόπολης να πλησιάζει αργά. Η αδημονία του να πατήσει στα γνώριμα για τον ίδιο μέρη δεν μπορεί να κρυφτεί από την μικρή ομάδα των γιατρών που τον ακολουθεί. Και αυτοί όμως, έχοντας φτάσει εδώ από κάθε γωνιά της γης, δεν είναι λιγότερο ενθουσιασμένοι καθώς πρόκειται να ξεναγηθούν στις στράτες του Ιερού Ασκληπιείου της Επιδαύρου, ένα προσκύνημα στην κοιτίδα της λατρείας του θεού-γιατρού... Σκυμμένος μπρος στα πόδια του φοβερού αγάλματος του Θεού, ο ηλικιωμένος άντρας έχει βυθιστεί σε μια αλλόκοτη έκσταση. Τυλιγμένος ολόκληρος από ένα ωχροκίτρινο κουκούλι φωτός που ρίχνει επάνω του το μεγάλο λαδολύχναρο, μπρος από το άγαλμα, νιώθει το παγωμένο ρίγος του δέους να κατεβαίνει τη ραχοκοκαλιά του. ... Η ανάσα του θανάτου τυλίγει από παντού την πόλη των Αθηνών. Ακόμα και τώρα, που ο ήλιος έχει χαθεί στη θάλασσα του Σαρωνικού, οι λάμψεις από τις πυρές που δεν σταματούν να καίνε πέρα προς τον Κεραμικό, βάφουν με ένα μακάβριο βαθυκόκκινο χρώμα ολόκληρο τον ορίζοντα... Ένα μυθιστόρημα όπου η φαντασία μπλέκεται απρόσμενα στον ιστό της ιστορίας...

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]