Στο κέντρο σχεδόν του Αιγαίου, ανάμεσα στη Χαλκιδική και την Εύβοια ως προς τον άξονα βορρά-νότου, και μεταξύ Πηλίου και Λήμνου - Λέσβου - Χίου ως προς τον άξονα δύσης - ανατολής, βρίσκεται το νησιωτικό σύμπλεγμα των Σποράδων (ή ΒορείωνΣποράδων, όπως χαρακτηρίζονταν στο παρελθόν, σε αντιπαραβολή με τις Νότιες Σποράδες, τα γνωστά και ως Δωδεκάνησα. Τη νησιωτική αυτή ενότητα αποτελούν 4 μεγαλύτερα νησιά, γνωστά σήμερα ως Σκιάθος, Σκόπελος, Αλόννησος και Σκύρος, καθώς και πληθώρα άλλων νησίδων και βραχονησίδων, Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα νησιά, η Σκύρος και η Σκιάθος διατήρησαν το αρχικό τους όνομα ως τις μέρες μας (η λέξη Σκύρος είναι πιθανότατα προελληνικό τοπωνύμιο και απαντάται παράλληλα με το χαρακτηριστικό όνομα Πελασγία). Το όνομα Πεπάρηθος χρησιμοποιείται για τη Σκόπελο κατ` αποκλειστικότητα ως το 2ο αι. μ.Χ. και σποραδικά ως τον 6ο αι., οπότε και επικρατεί απολύτως το σημερινό της όνομα, συχνά με ορισμένες παραλλαγές, όπως Σκέπιλα ή Σκέπολα. Το νησί που βρίσκεται αμέσως στα ανατολικά της, ήταν γνωστό με το επίσης προελληνικό όνομα Ίκος σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας, ενώ από το 2ο αι. μ.Χ. το συναντάμε ως Χιλιοδρόμια ή Χιλλειοδρόμια, κατά τη βυζαντινή περίοδο ως Χιλιοδρόμια, Δρόμο, ή Λι(α)δρόμια και στην Επανάσταση ως Ηλιοδρόμια. Το 1836 μετονομάστηκε σε Αλόννησο από το Υπουργείο των Εσωτερικών το τοπωνύμιο αυτό, που ήταν γνωστό από τις αρχαίες πηγές, στην πραγματικότητα ανήκε πιθανότατα στη νησίδα που σήμερα είναι γνωστή στους ντόπιους ως Κυρα-Παναγιά (στα βορειοανατολικά της Αλοννήσου) και επισήμως φέρει το όνομα Πελαγονήσι, ενώ στη βυζαντινή περίοδο απαντάται και ως Γυμνοπελαγονήσι. Από τις άλλες νησίδες που βρίσκονται στα ανατολικά και βόρεια της Αλοννήσου ξεχωρίζουν τα Πούρα, γνωστή ως Γερόντια στην αρχαιότητα, τα Σκάντζουρα, που ταυτίζονται με τη Σκάνδιρα του Πλινίου του πρεσβυτέρου, το Ξερό ή Περιστέρα επισήμως, ταυτιζόμενη με την αρχαία Ευώνυμο, η Ψαθούρα, το Πιπέρι.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]