Τι θα συμβεί αν το διαστημόπλοιό σας `πέσει` σε μια μαύρη τρύπα; Που βρίσκονται οι σκουληκότρυπες και που `τελειώνουν` τα όρια του Σύμπαντος; Πως σχετίζεται το `χρώμα` της νύχτας με τη Μεγάλη Έκρηξη; Πως είναι δυνατόν ορισμένα `αφθάδη`, αλλά `γοητευτικά`, κοσμικά σωματίδια να ταξιδεύουν στο χρόνο -μάλιστα να διασχίζουν την ατμόσφαιρά μας- αψηφώντας το `θάνατο`; Μήπως θα επιθυμούσατε να βρεθείτε κι εσείς κάπου `εκεί έξω` όπου συνυπάρχει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας;
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν άλλαξε ριζικά τη θεώρησή μας για το Σύμπαν με δύο εντυπωσιακές ιδέες.
Η πρώτη: τίποτε δεν κινείται ταχύτερα από το φως -το έσχατο όριο ταχύτητας. Ο χώρος και ο χρόνος διαπλέκονται αιώνια, δημιουργώντας τη μορφή του χωροχρόνου.
Η δεύτερη: ο χωροχρόνος (σαν τραμπολίνο) `ρυτιδώνεται` από το βάρος των αντικειμένων που ταξιδεύουν στο Σύμπαν και δέχεται απύθμενα `βαθουλώματα` δημιουργώντας τις μαύρες τρύπες. Όμως αυτή η συμπεριφορά του χωροχρόνου επιτρέπει κάτι που ούτε ο ίδιος ο Αϊνστάιν δεν είχε φανταστεί: το ταξίδι στο χρόνο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]