«Εδώ τα παιδιά σε αρπάζουν απ` το χέρι και περπατούν μαζί σου χαμογελώντας και τραγουδώντας. Δεν έχουν τίποτα. Φορούν σκισμένα, σκονισμένα ρούχα και χαμογελούν. . . Νιώθω δέος γι` αυτούς τους ανθρώπους. Για τη θέλησή τους. Την ελπίδα τους. . . Στον κόσμο συμβαίνουν πολύ περισσότερα απ` όσα μας μεταδίδουν. Πρέπει να κοιτάξουμε όλοι βαθύτερα και να τα ανακαλύψουμε μόνοι μας. . .». (. . .) Οι σημειώσεις της Αντζελίνα από τα ταξίδια της τεκμηριώνουν την αφύπνισή της ως ανθρωπιστικής ακτιβίστριας και ελπίζω ότι θα παρακινήσουν τους αναγνώστες να δράσουν. (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
