Στο σινεμά της Σάρα Ντράιβερ, οι εικόνες ξεδιπλώνονται, επεκτείνονται, αλλάζουν μορφή, επιταχύνουν, σταματούν. Σε περιβάλλουν, κι άλλοτε σε ξεγελούν. Οι ταινίες της κινούνται στα όρια του μύθου, μεταξύ της πραγματικότητας και του φανταστικού, μεταξύ μιας στιβαρής αφήγησης και της ελευθερίας ενός ποιήματος. Μοιάζουν να προχωρούν με τη ρυθμικότητα ενός μουσικού κομματιού, μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου. Περισσότερο από μια κινηματογραφημένη εκδοχή της "πραγματικότητας", μοιάζουν με απτή απεικόνιση μιας πνευματικής κατάστασης, μια χαραμάδα με θέα σ` έναν κόσμο στο μεταίχμιο της φαντασίας και της αληθινής ζωής.
Ακριβώς όπως η πόλη της Νέας Υόρκης, που αποτελεί τον καμβά των ταινιών της Ντράιβερ και είναι ένας τόπος "κατασκευασμένος", χτισμένος από τις ζωές φωτεινών ανθρώπων, από παράξενες ιστορίες και αστικούς μύθους, έτσι και οι ταινίες της ορίζονται από μια τεθλασμένη γραμμή συναισθημάτων και αισθήσεων.
Ενεργό μέλος του πιο ζωντανού κύτταρου του σύγχρονου αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά, συνοδοιπόρος και σύντροφος του Τζιμ Τζάρμους, η Σάρα Ντράιβερ ήταν από τους ανθρώπους που του έδωσαν μορφή, αλλά που κατάφεραν την ίδια στιγμή να ορίσουν μια απόλυτα δική τους, ξεκάθαρα αναγνωρίσιμη περιοχή. Η Ντράιβερ ανήκει στον πυρήνα των καλλιτεχνών που θεμελίωσαν τον ανεξάρτητο κινηματογράφο στις ΗΠΑ, ανήκει σ` αυτούς που δημιούργησαν ένα νέο ρεύμα έκφρασης και πειραματισμού. Το έργο της μπορεί να είναι μικρό σε όγκο (δύο μεγάλου μήκους, μία μεσαίου κι ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ), αλλά αντί κάτι τέτοιο να μειώνει τον αντίκτυπο του, αντίθετα υπενθυμίζει και υπογραμμίζει τη σημασία του.
Είναι σίγουρα δύσκολο να αφήσεις ένα ίχνος στον ανταγωνιστικό χώρο του παγκόσμιου σινεμά, εκεί όπου οι καινούργιες εικόνες και οι φιλόδοξοι δημιουργοί προσδοκούν να αφήσουν το δικό τους. Εκεί όπου η Σάρα Ντράιβερ έχει αφήσει τη δική της ανεξίτηλη σφραγίδα. Λεν είναι δύσκολο να καταλάβεις το γιατί, αρκεί μόνο να δεις μια από τις ταινίες της και να αφήσεις το πνεύμα της, τις εικόνες της, την ικανότητα της να αφηγείται ιστορίες να σε κυκλώσουν και να σε παρασύρουν, σπρώχνοντας σε σ` έναν κόσμο που της ανήκει ολοκληρωτικά και που, ευτυχώς, μέσα από το σινεμά, έχεις την πολυτέλεια και την ευτυχία να επισκέπτεσαι.
Δημήτρης Εϊπίδης, Διευθυντής Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
