Ο Σαίξπηρ είναι σύγχρονος του Κοττ, ο Κοττ είναι σύγχρονος του Σαίξπηρ - μιλάει γι’ αυτόν απλά, από πρώτο χέρι, και το βιβλίο του έχει τη δροσιά της μαρτυρίας ενός θεατή της «Σφαίρας» ή την αμεσότητα της κριτικής για μια σημερινή ταινία. Για τον κόσμο της λογιότητας η συμβολή του είναι πολύτιμη - για τον κόσμο του θεάτρου είναι ανεκτίμητη. Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας στην Αγγλία, όπου έχουμε τις περισσότερες δυνατότητες να παίξουμε τον μεγαλύτερο συγγραφέα μας είναι τούτο: ο συσχετισμός των έργων του με τη ζωή μας. Οι ηθοποιοί μας εδώ είναι ικανοί και ευαίσθητοι, αλλά διστάζουν μπροστά σε ορισμένα σοβαρά προβλήματα. Όσοι από τους νέους ηθοποιούς μας έχουν επίγνωση για τα τρομακτικά ζητήματα του αιώνα μας, έχουν την τάση να διστάζουν μπροστά στον Σαίξπηρ. Δεν είναι τυχαίο ότι στις πρόβες οι ηθοποιοί μας βρίσκουν τις μηχανορραφίες, τις μονομαχίες και τις βίαιες καταλήξεις «εύκολες» - έχουν έτοιμα κλισέ για ν’ αντιμετωπίσουν αυτές τις καταστάσεις που δεν τις αμφισβητούν - ενώ έρχονται σε πολύ δύσκολη θέση μπροστά στα προβλήματα του λόγου και του ύφους που, αν και ουσιώδη, αποκτούν την αληθινή σημασία τους μόνον αν η ανάγκη να χρησιμοποιήσεις ορισμένες λέξεις και εικόνες σχετίζεται με την πείρα της ζωής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]