«Δεν έχω τη ζωή που επιθυμώ». Πριν ζήσουμε τη ζωή μας, πόσος χρόνος χαμένος μέσα σε απαγορεύσεις. Πεθαίνουμε από ανία, θλίψη, οργή. Απόντες από τον εαυτό μας, ξεχνάμε ότι η ζωή είναι εδώ.
Τα χτυπήματα και οι δοκιμασίες μας αφυπνίζουν. Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, οι ρήξεις, οι χωρισμοί, οι απογοητεύσεις και οι αποτυχίες μας αναστατώνουν και μας υποχρεώνουν να δούμε με άλλα μάτια το παρελθόν μας, τους άλλους και τον ίδιο μας τον εαυτό. Η έκπληξή μας είναι μεγάλη όταν βλέπουμε ότι τον ξεπερνάμε, ότι νικάμε τους φόβους μας, ότι δεν υποχωρούμε σε οτιδήποτε ουσιαστικό.
Η συμφιλίωση, η γαλήνη και η ευτυχία έχουν τον τίμημά τους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]