Στα πενήντα του χρόνια, αφού οδήγησε την Αίγυπτο σε λαμπρή ευημερία, ο Ραμσής θα μπορούσε να προσδοκά τη γαλήνη του παλιού καιρού. Όμως η εκπληκτική μοίρα του του το απαγορεύει και πάλι: πρέπει να κυβερνήσει. Ο Ραμσής προσπαθεί πάνω απ` όλα να διατηρήσει τη σκληρά αποκτημένη ειρήνη, παρά τα εμπόδια: ο αυτοκράτορας των Χιττιτών τον αναγκάζει να παντρευτεί την κόρη του, διαφορετικά τον απειλεί με την κήρυξη ενός νέου πολέμου, ενώ οι Λίβυοι, άπληστοι για εκδίκηση, επαναστατούν. . . Ο Ραμσής εξακολουθεί να είναι ο θαυματοποιός, ο Γιος του Φωτός που μπορεί να μεταβάλλει το κλίμα, να μετατρέπει τον εχθρό σε σύμμαχο και να κερδίζει την εύνοια των θεϊκών δυνάμεων. Όμως κατά τη διάρκεια των τελευταίων σαράντα χρόνων βασιλείας του, δεν μπορεί να εμποδίσει το χρόνο να του κλέβει έναν έναν τους παντοτινούς του φίλους, αφήνοντάς τον κάθε φορά όλο και πιο μόνο στην αντιμετώπιση των αντιπάλων της Αιγύπτου. Και όταν έρχεται η ώρα των γηρατειών, της τελευταίας μάχης του, ο Ραμσής πηγαίνει να καθίσει στη σκιά της ακακίας της Δύσης, για το στερνό του ταξίδι. Τότε μόνο ο γραφέας Αμένι, που υπηρέτησε πιστά τον ηγεμόνα του για εξήντα επτά χρόνια βασιλείας, μπορεί ν’ αφήσει το πινέλο του να ξαποστάσει. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]