Τον Ιούνιο του 1993 ο παλιός μου φίλος Τom Schulte προερχόμενος από την Καλιφόρνια με επισκέφθηκε στη Βοστόνη. Καθίσαμε σε ένα ηλιόλουστο καφενείο της οδού Νewbury που είχε τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο. Μπροστά μας είχαμε παγωμένα ποτά σε ψηλά ποτήρια. Πρόσφατα, ο Τόπι είχε πάρει διαζύγιο και ήταν σκεπτικός. Μισογύρισε προς εμένα και μου είπε: `Παρεμπιπτόντως, πριν από λίγο καιρό αποδείχθηκε το Τελευταίο Θεώρημα του Φερμά`. Αυτό θα `ναι νέο αστείο, σκέφθηκα, καθώς ο Τοm έστρεψε πάλι την προσοχή του προς το πεζοδρόμιο. Πριν από είκοσι χρόνια, ο Τόπι κι εγώ ήμασταν συγκάτοικοι, όντας προπτυχιακοί φοιτητές μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. Συχνά συζητούσαμε για το Τελευταίο Θεώρημα του Φερμά. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]