Νομίζω πως εκείνοι που ενδιαφέρονται για τη σημερινή μου δουλειά, θα βρουν σ’ αυτά τα γραπτά την προβληματική που η πίεσή της διαμόρφωσε την μετέπειτα πορεία μου. Πρώτα απ’ όλα, βέβαια, το πολιτικό πρόβλημα και την συνείδηση της ανάγκης ενός ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού, την πίστη στη δημιουργικότητα της μεγάλης μάζας των ανθρώπων και τον κεντρικό χαρακτήρα του δημοκρατικού προτάγματος. Αλλά εξίσου και τη φιλοσοφική αναζήτηση: πώς μπορούμε να σκεφτούμε την κοινωνία και την ιστορία, και, ξεκινώντας από αυτό: τι μπορούμε να σκεφτούμε για τις σχέσεις μας, ως ανθρωπίνων όντων, με τα `αντικείμενα` που μας περιβάλλουν (και μας συγκροτούν), και με τις `ιδέες` που διαμορφώνουν αυτές τις σχέσεις.
Αυτή η αναζήτηση είναι ήδη διατυπωμένη σε μερικά απ` τα ανυπέρβλητά της στοιχεία, για μένα, σ` αυτά τα κείμενα του 1944· και ξαναδιαβάζοντάς τα, με αφορμή αυτήν την έκδοση, βρέθηκα συχνά αναγκασμένος να σταματήσω και να συλλογιστώ. Ίσως δεν είναι υπερφίαλο να ελπίζω ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τον νεότερο αναγνώστη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]