Η ζωή και το έργο του Εμπεδοκλή.
Ο Εμπεδοκλής (περίπου 494 - 434) ανήκε σε ισχυρή πολιτική οικογένεια του σικελικού Ακράγαντα, η οποία συνέβαλε αποφασιστικά στο να διατηρηθεί εκεί η δημοκρατική τάξη. Ήταν εγγονός του ολυμπιονίκη Εμπεδοκλή (496) και γιος του Μέτωνα ή Αρχίνομου, που κατείχε υψηλό αξίωμα στη διακυβέρνηση του τόπου του. μάλιστα, όπως υποθέτουν οι ειδικοί, το δεύτερο από τα παραδιδόμενα ονόματα του πατέρα του δεν είναι κύριο αλλά προσηγορικό του δημόσιου λειτουργήματός του. σύμφωνα με μιαν αρχαία παράδοση, ο Εμπεδοκλής, όταν με τον θάνατο του πατέρα του είδε να εκδηλώνονται στον Ακράγαντα έντονες φιλοτυραννικές τάσεις, έπεισε τους Ακραγαντίνους παύσασθαι μεν των στάσεων, ισότητα δε πολιτικήν ασκείν. Σχετικά παραδίδεται ακόμα ότι αργότερα, όταν ο Εμπεδοκλής ταξίδευε μακριά από τη Σικελία, οι αντιδημοκρατικοί του Ακράγαντα, ενισχυμένοι στο μεταξύ, πέτυχαν να εμποδίσουν την επάνοδό του και ότι έτσι ο Εμπεδοκλής πέθανε εξόριστος στην Πελοπόννησο.
Για το πνευματικό περιβάλλον του Εμπεδοκλή, τη μόρφωση, τα ταξίδια και τις σχετικές μορφωτικές εμπειρίες του, τους δασκάλους του και τη μορφή της μαθητείας του κοντά τους, όπως και για ενδεχόμενες προσωπικές σχέσεις με σύγχρονούς του φιλοσόφους και άλλους επιστήμονες, δεν είναι γνωστά πολλά πράγματα. Από τα σωζόμενα αποσπάσματα των έργων του φαίνεται ότι ο Εμπεδοκλής γνώριζε σε βάθος και πλάτος την παλαιότερή του επική και λυρική ποίηση, ιδιαίτερα τη θεογονική και τις σχετικές με αυτήν διδασκαλίες των Ορφικών και Πυθαγορείων, την ιωνική Κοσμογονία από τον Θαλή ως τον Ηράκλειτο και την Οντολογία του Παρμενίδη και ότι όλα αυτά είχαν συντελέσει περίπου ισόρροπα στην πνευματική διαμόρφωσή του. Η παράδοση ότι ο Εμπεδοκλής είχε δασκάλους τον Πυθαγόρα, τον Ξενοφάνη και τον Αναξαγόρα δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα, αφού είναι γνωστό ότι ο πρώτος από αυτούς έχει πεθάνει προτού γεννηθεί ο Εμπεδοκλής, ο δεύτερος ήταν ήδη αιωνόβιος στην περίοδο των σπουδών του Εμπεδοκλή και ο τρίτος, περίπου 6 χρόνια μεγαλύτερος του Εμπεδοκλή, άρχισε τον δημόσιο βίο του ύστερα από αυτόν. Η μαρτυρία ότι είχε δάσκαλο τον Παρμενίδη ευνοείται χρονολογικά, αλλά δεν μπορεί να ελεγχθεί, ενώ από τα σωζόμενα αποσπάσματα των έργων του Εμπεδοκλή βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο συγγραφέας τους οφείλει πολλά στη γλώσσα και στη σκέψη του Παρμενίδη και ότι είχε αποδεχθεί το βασικό κριτήριο της Οντολογίας του, όχι όμως περισσότερο από όσο είχε αποδεχθεί και το αντίθετο κριτήριο της ιωνικής Κοσμολογίας. Πιθανότερη είναι η μαρτυρία ότι ο Εμπεδοκλής είχε μαθητεύσει σε Πυθαγορείους. [...]

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]