Ο τόμος περιέχει μελέτες που αναφέρονται στον νεοελληνικό λόγο. Από αυτές μερικές έχουν γραφεί στα δύο τελευταία χρόνια, άλλες πάλι βρίσκονται φιλοξενημένες σε διάφορα παλιά και συχνά δυσκολόβρετα περιοδικά.
Το πιο μεγάλο και πιο γόνιμο μέρος της επιστημονικής μας δράσης ήταν αφιερωμένο στην έρευνα του αρχαίου ελληνικού κόσμου, ιδιαίτερα του Ομήρου. Η απασχόλησή μας με τη νεοελληνική δημιουργία, με το δημοτικό τραγούδι και το παραμύθι και την λαϊκή παράδοση, ακόμη με το έργο των μεγάλων μας ποιητών και πεζογράφων -από τον Χορτάτζη και τον Κορνάρο ως τον Σεφέρη και τον Πρεβελάκη- γινόταν, αν όχι στα κλεφτά, οπωσδήποτε σε ώρες περιορισμένες, όταν μάλιστα γυρεύαμε να βρεθούμε σ` έναν χώρο πιο οικείο και να λυτρώσουμε τη σκέψη μας από τα βασανιστικά προβλήματα που όρθωναν μπροστά μας οι παλιοί κλασικοί, χαμένοι στα βάθη των αιώνων. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]