Τα τελευταία χρόνια η προσχολική εκπαίδευση προκαλεί όλο και περισσότερο το επιστημονικό ενδιαφέρον και τον προβληματισμό της ακαδημαϊκής κοινότητας σχετικά με το περιεχόμενο και την ποιότητα των προγραμμάτων που εφαρμόζονται στα νηπιαγωγεία, καθώς επίσης και τη θεωρητική υποδομή και τις φιλοσοφικές αρχές τις οποίες τα προγράμματα αυτά υιοθετούν. Οι θεωρίες του Ρiaget και του Vygotsky μας έστρεφαν προς το παιδί της προσχολικής ηλικίας και τα χαρακτηριστικά του. Δημιουργήθηκαν αξιόλογα πρότυπα προγραμμάτων προσχολικής εκπαίδευσης γνωστικής και αναπτυξιακής αλληλεξάρτησης που επηρέασαν και τη δομή των αναλυτικών προγραμμάτων. Το πρωταρχικό ερώτημα που δεσπόζει σήμερα στο πεδίο της Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης είναι η ποιότητα των προγραμμάτων -διότι αυτή είναι το κλειδί. Οι δεσμεύσεις μας στην υψηλή ποιότητα πρέπει να υλοποιούνται μέσω των προσεγγίσεων των καλύτερων προγραμμάτων προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η διδασκαλία απαιτεί συνεχώς καλύτερες μεθόδους και γνώσεις. Απαιτεί συνεχείς αναζητήσεις της επιστήμης, διότι η επιστήμη είναι ένα σύνολο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]