Στον τόμο αυτόν περιλαμβάνονται άρθρα και μελέτες για τα Νεοελληνικά Γράμματα και τη διαχρονικότητά τους. Πρόκειται γι` άρθρα φωτοδείχτες και δρομοδείχτες. Υπάρχουν εμπεριστατωμένα μελετήματα για τους Γενάρχες των Νεοελληνικών Χριστιανικών Γραμμάτων, τον Διονύσιο Σολωμό και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Επίσης περιλαμβάνονται μελετήματα που αναφέρονται ειδικότερα στη διαδρομή της λεγόμενης χριστιανικής λογοτεχνίας. Μιας λογοτεχνίας με ισορροπιστική πορεία πάνω σε δυο ράγες, της ουσίας και της μορφής. Ένα λογοτέχνημα πρέπει πρώτα να είναι «ωραίον εις όρασιν» και μετά «καλόν εις βρώσιν». Οι οποιεσδήποτε σκοπιμότητες δεν μπορούν να διεκδικούν θέση σ` έν` άρτιο λογοτέχνημα. Γίνετ` επαρκής λόγος για τον ωφελιμισμό και το άγουρο θρησκευτικό συναίσθημα, ως λογοτεχνικό σπέρμα, που δεν μπορούν να καθοδηγούν τον σύγχρονο λόγο και τον στοχασμό. Μόνο η άρτια πνευματική προσωπικότητα του λογοτέχνη μπορεί να εμπνέει και να οδηγεί.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
