Από τας καθέκλας και τας παγωνιέρας της Γκαλερί Μοδέρν του 1923 και τα εγκαίνια της στοάς Καράσσο το 1923, ως την εκποίηση του εμπορικού οίκον Μουρτεζά-Ραφέτ το 1924 `λόγω αναχωρήσεως`, ως κι ακόμα από τα ατμόπλοια `Corson` και `Πατρίς`, τα σιγαρέττα `Νέστος`, `Σαλόνικα` και `Πέλλα`, (ως τις εκδρομικές αμαξοστοιχίες των Σ.Ε.Κ., τους χορούς `Των Ανεμώνων` και τα θερινά σινεμά, η γνωριμία με τον χαρούμενο κόσμο των διαφημίσεων αποδεικνύεται μια άκρως ενδιαφέρουσα περιπέτεια, όπως κάθε βύθιση στον χρόνο. Οι διαφημίσεις δεν ενδιαφέρουν μόνον ως τεκμήρια της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας. Είναι επίσης συμπαθείς πομποί πληροφοριών για την καθημερινότητα των εποχών, με μια ανθρωπιά δική τους, αποκαλύπτοντας, τις διαδρομές και τις τύχες ενός τυπικού λιμανιού της Ανατολικής Μεσογείου. Το δίδαγμα: οι άνθρωποι είναι πάντα οι ίδιοι και οι εποχές μοιάζουν αθώες και νοσταλγικές, μόνο γιατί μένουν πίσω και χάνονται. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]