Ο υπερρεαλισμός χάρισε στη λογοτεχνία την απόλαυση της παραφοράς, τον ακατέργαστο ερωτικό συνειρμό, τη χάρη της αδυναμίας. Οι σημαντικότεροι από τους εκπροσώπους του (Αραγκόν, Κρεβέλ, Ντυσάν, Νταλί) στάθηκαν μέχρι τέλους συνεπείς στο κάλεσμα του δαιμόνιου ο Ρομπέρ Ντεσνός, από τους πλέον ενδιαφέροντες `αποσχισθέντες`, αν και το λαμπρότερο μέρος του έργου του γράφτηκε όσον καιρό ο ίδιος αποτελούσε εν δυνάμει κύτταρο του υπερρεαλισμού, παρέμεινε ως το τέλος της σύντομης ζωής του, πιστός στις αρχές του Κινήματος που ως πρώτη αρχή και θεμέλιο έθετε την Ελευθερία: ελευθερία στην έκφραση, στον τρόπο σκέψης, στις σχέσεις. Ο Ντεσνός υπήρξε από τους πλέον άμεσους και ερωτικούς ποιητές της δεκαετίας του `30. Ο υπερρεαλισμός τον διεκδικεί έως ενός σημείου· το έργο του, μοναδικό σε λυρισμό και έμπνευση, όχι μόνο ανθίσταται στο χρόνο, αλλά επιβάλλεται όλο και πιο δυναμικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]