Πως είναι δυνατόν άνθρωποι τίμιοι κι εργατικοί να ζουν μέσα στη φτώχεια, ενώ απατεώνες, ψεύτες και κατεργάρηδες απολαμβάνουν όλα τα αγαθά; Ο Χρεμύλος παύει να αναρωτιέται όταν συναντά τον ίδιο τον θεό Πλούτο και διαπιστώνει ότι είναι τυφλός. Αν πετύχει το σχέδιό του, θα πάψει αυτή η αιώνια αδικία κι επιτέλους θα ανταμειφθούν για τους κόπους τους όσοι πραγματικά το αξίζουν. Ο Αριστοφάνης σχολιάζει σκληρά τα πρότυπα ζωής του καιρού του, αλλά εντέλει και κάθε εποχής, αφήνοντας ωστόσο σε μια γωνιά της σκέψης μας ένα κρίσιμο ερώτημα αναπάντητο: η φτώχεια γεννά μόνο δυσκολίες;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]